Με τον όρο αυχενικό σύνδρομο αναφερόμαστε σε μια σειρά δυσλειτουργιών της αυχενικής μοίρας. Πρόκειται για έναν γενικευμένο όρο που μπορεί να υποδηλώνει διάφορες παθήσεις και οι συνηθέστερες είναι η αυχενική δυσκαμψία, η κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου (δισκοκήλη) και η αυχενική σπονδυλαρθρίτιδα.
Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται ο τοπικός πόνος, η δυσκαμψία, η ζάλη, ο πονοκέφαλος, οι πόνοι στις ωμοπλάτες, το μούδιασμα και η αδυναμία στα χέρια. Τα συμπτώματα σε πολλές περιπτώσεις εμφανίζονται πιο ισχυρά κατά τις πρώτες πρωινές ώρες.
Οι πλέον συχνές αιτίες πρόκλησης αυχενικού συνδρόμου είναι η εργασία στο γραφείο, η καθημερινή και πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης, η οδήγηση, η λάθος στάση στον ύπνο, καθώς και η συχνή έκθεση του αυχένα στον αέρα των κλιματιστικών.
Η ρεφλεξολογία
Με τη ρεφλεξολογική μέθοδο μπορούμε να επιτύχουμε δραστική εξασθένιση της πάθησης σε όλες τις προαναφερθείσες περιπτώσεις, ακόμα και αν το αυχενικό σύνδρομο βρίσκεται σε βαριά μορφή, με τα αποτελέσματα στη συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών να γίνονται άμεσα αντιληπτά. Μετά την πρώτη συνεδρία ο θεραπευόμενος αισθάνεται πολύ καλύτερα στην περιοχή του αυχένα, ο τοπικός πόνος καθώς και τα συνοδά συμπτώματα, περιορίζονται δραστικά ή εξαλείφονται. H αρχική βελτίωση διαρκεί δυο με τρεις ημέρες (συνήθως οι αμέσως επόμενες) και μετέπειτα τα συμπτώματα παρουσιάζονται ηπιότερα σε σχέση με το παρελθόν.
Οι συνεδρίες επαναλαμβάνονται ανά εβδομάδα και μόλις ολοκληρωθεί και η πέμπτη εξ' αυτών, η επανάληψή τους πραγματοποιείται σε πιο αραιά χρονικά διαστήματα. Σε όλη αυτήν τη χρονική περίοδο, ο ασθενής αισθάνεται σταδιακά τα συμπτώματα που τον ταλαιπωρούσαν να περιορίζονται ολοένα και περισσότερο, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με την πάθηση. Μια ολοκληρωμένη αγωγή περιλαμβάνει δέκα συνεδρίες, χωρίς να είναι απόλυτος ο αριθμός διότι όλα εξαρτώνται από το μέγεθος της αρχικής βλάβης.
Κατά την πορεία της θεραπείας δεν χορηγούνται σκευάσματα συμπληρωματικά. Εάν ο θεραπευόμενος ακολουθεί θεραπεία κλασικής ιατρικής, τότε η ρεφλεξολογία δρα παράλληλα, χωρίς να ζητηθεί κάποια αλλαγή στην αγωγή τού ιατρού.
Μετά το τέλος της ρεφλεξολογικής θεραπείας, ο ασθενής βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, οι κινητικές δυσλειτουργίες του αυχένα καθώς και τα υπόλοιπα συμπτώματα δεν υφίστανται πλέον. Κάποιες πολύ αραιές συνεδρίες πιθανώς να χρειάζονται σε βάθος χρόνου, έχοντας χαρακτήρα συντήρησης.
Αυτό που απαιτείται από πλευράς του ασθενούς είναι να μην ασκεί μαλάξεις επί της πάσχουσας περιοχής του αυχένα, αν βρίσκεται υπό φυσικοθεραπευτική αγωγή τότε δεν ξεκινά σε παράλληλο χρόνο και τη ρεφλεξολογία, περιμένει να τελειώσει ο φυσικοθεραπευτής την εργασία του και κατόπιν – αφού μεσολαβήσουν κατ’ ελάχιστο 4 ημέρες – μπορεί να προχωρήσει στην ρεφλεξολογία. Επίσης πρέπει να αποφεύγει τα κρύα ή τα ζεστά επιθέματα πάνω στην πάσχουσα περιοχή.