Οι παθήσεις που αναφέρονται πίσω από τον όρο περιαρθρίτιδα ώμου, είναι η τενοντίτιδα που περιγράφει τους τραυματισμούς τενόντων της περιοχής και η θυλακίτιδα η οποία αναφέρεται στη φλεγμονή του αρθρικού θύλακα της άρθρωσης που συνοδεύεται από οίδημα (πρήξιμο), ενώ οι συνήθεις αιτίες πρόκλησης και των δυο αυτών βλαβών είναι η υπερκόπωση ή ο τραυματισμός της περιοχής.
Μια άλλη πάθηση της περιοχής είναι η αρθρίτιδα που αναφέρεται σε εκφυλιστικές αλλοιώσεις στον αρθρικό χόνδρο των επιφανειών της άρθρωσης. Τέλος, το αυχενικό σύνδρομο μπορεί να προκαλέσει αντανακλαστικό πόνο στην περιοχή του ώμου.
Όλες αυτές οι παθήσεις συχνά προκαλούν αντανακλαστικό πόνο στο χέρι, ενοχλήσεις που πιθανά να επιδεινώνονται κατά την διάρκεια του ύπνου, καθώς και των πρώτων πρωινών ωρών, ενώ οι απλές καθημερινές δραστηριότητες όπως η προσωπική υγιεινή, το ντύσιμο κλπ, καθίστανται έως απαγορευτικές.
Ενώ τα προβλήματα της περιαρθρίτιδας του ώμου απασχολούν άτομα μέσης και μεγάλης ηλικίας, εντούτοις τα τελευταία χρόνια παρατηρείται σε νεαρότερες ηλικίες με επαγγέλματα που απαιτούν χρήση της εν λόγω περιοχής όπως φυσιοθεραπευτές, κομμωτές, νοσηλευτές, οδοντίατροι, αθλητές κ.α. να υποφέρουν από ανάλογα συμπτώματα.
Η ρεφλεξολογία
Με τη ρεφλεξολογική μέθοδο μπορούμε να επιτύχουμε δραστικά αποτελέσματα στο ζήτημα της περιαρθρίτιδας ώμου.Από την πρώτη συνεδρία διαφαίνονται τα πρώτα σημάδια ίασης, οι πόνοι υποχωρούν και παράλληλα ο θεραπευόμενος μπορεί να κινήσει ευκολότερα τον ώμο του. Τα αποτελέσματα αυτά έχουν προσωρινό χαρακτήρα, διαρκούν δυο ημέρες περίπου και μέχρι την επόμενη συνεδρία υπάρχει αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα με τα συμπτώματα να βρίσκονται σε ηπιότερα επίπεδα.
Οι συνεδρίες επαναλαμβάνονται ανά εβδομάδα και μόλις ολοκληρωθεί και η πέμπτη εξ' αυτών, η επανάληψή τους πραγματοποιείται σε πιο αραιά χρονικά διαστήματα. Σε όλη αυτήν τη χρονική περίοδο, ο ασθενής αισθάνεται σταδιακά τα συμπτώματα που τον ταλαιπωρούσαν να περιορίζονται ολοένα και περισσότερο, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με την πάθηση. Μια ολοκληρωμένη αγωγή περιλαμβάνει δέκα συνεδρίες, χωρίς να είναι απόλυτος ο αριθμός διότι όλα εξαρτώνται από το μέγεθος της αρχικής βλάβης.
Κατά την πορεία της θεραπείας δεν χορηγούνται σκευάσματα συμπληρωματικά. Εάν ο θεραπευόμενος ακολουθεί θεραπεία κλασικής ιατρικής, τότε η ρεφλεξολογία δρα παράλληλα, χωρίς να ζητηθεί κάποια αλλαγή στην αγωγή τού ιατρού.
Μετά το τέλος της ρεφλεξολογικής θεραπείας, ο ασθενής βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση με τα συμπτώματα της πάθησης να μην υφίστανται πλέον και κάποιες πολύ αραιές συνεδρίες πιθανώς να χρειάζονται σε βάθος χρόνου, έχοντας χαρακτήρα συντήρησης.
Ο ασθενής θα πρέπει να μην ασκεί μαλάξεις και να αποφεύγει τα κρύα ή τα ζεστά επιθέματα επί της πάσχουσας περιοχής.