Η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), είναι μία πάθηση που προσβάλει το αναπνευστικό σύστημα, η οποία χαρακτηρίζεται από τη σοβαρή απόφραξη των αεραγωγών (βρόγχων), με υπερβολική παραγωγή βλέννας καθώς και την ύπαρξη οιδήματος του βλεννογόνου, η οποία προκαλεί τη στένωση των βρόγχων, επιφέροντας βήχα, πτύελα, συριγμό (σφύριγμα) κατά την αναπνοή, εύκολη σωματική κόπωση καθώς και συχνές λοιμώξεις. Παράλληλα παρατηρείται η καταστροφή των κυψελίδων, με αποτέλεσμα τη μη επαρκή πρόσληψη οξυγόνου από τους πνεύμονες.
Όσο η ΧΑΠ βρίσκεται σε αρχικά στάδια εξέλιξης, τα συμπτώματα παρουσιάζονται σε ήπια μορφή. Αν όμως η πάθηση επιδεινωθεί, τότε παρουσιάζεται έντονος βήχας, υπέρμετρη παραγωγή πτυέλων, δύσπνοια, συριγμός καθώς και συχνοί πονοκέφαλοι κατά τις πρωινές ώρες.
Οφείλεται κατά 80-90% στο κάπνισμα. Άλλες αιτίες αποτελούν ο καπνός από καύση βιoμάζας (π.χ. ξύλα), τα καυσαέρια των αυτοκινήτων, oι σκόνες και τα χημικά.
Η ρεφλεξολογία
Με τη ρεφλεξολογία μπορούμε να επιτύχουμε δραστικά αποτελέσματα στη συγκεκριμένη πάθηση. Από την πρώτη συνεδρία διαφαίνονται και τα πρώτα ισχυρά σημάδια ίασης, με το θεραπευόμενο άτομο να μπορεί να αναπνεύσει ευκολότερα και ποιοτικότερα, ενώ τα συμπτώματα όπως ο βήχας και τα πτύελα μειώνονται δραστικά. Τα αποτελέσματα αυτά έχουν προσωρινό χαρακτήρα, περίπου 2 μέρες και μέχρι την επόμενη συνεδρία τα συμπτώματα κυμαίνονται σε ηπιότερα επίπεδα.
Οι συνεδρίες επαναλαμβάνονται ανά εβδομάδα και μόλις ολοκληρωθεί και η πέμπτη εξ' αυτών, η επανάληψή τους πραγματοποιείται σε πιο αραιά χρονικά διαστήματα. Σε όλη αυτήν τη χρονική περίοδο, ο ασθενής αισθάνεται σταδιακά τα συμπτώματα που τον ταλαιπωρούσαν να περιορίζονται ολοένα και περισσότερο, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με την πάθηση. Μια ολοκληρωμένη αγωγή περιλαμβάνει δέκα συνεδρίες, χωρίς να είναι απόλυτος ο αριθμός διότι όλα εξαρτώνται από το μέγεθος της αρχικής βλάβης.
Κατά την πορεία της θεραπείας δεν χορηγούνται σκευάσματα συμπληρωματικά. Εάν ο θεραπευόμενος ακολουθεί θεραπεία κλασικής ιατρικής, τότε η ρεφλεξολογία δρα παράλληλα, χωρίς να ζητηθεί κάποια αλλαγή στην αγωγή τού ιατρού.
Μετά το πέρας της ρεφλεξολογικής θεραπείας, ο ασθενής βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση με τα συμπτώματα να μην υφίστανται πλέον, ενώ κάποιες πολύ αραιές συνεδρίες πιθανώς να χρειάζονται σε βάθος χρόνου, έχοντας χαρακτήρα συντήρησης.
Όπως είναι λογικό, η διακοπή του καπνίσματος βοηθά δραστικά τη θεραπεία, ενώ διασφαλίζει τη μονιμότητα του αποτελέσματος. Ακόμα όμως και στις περιπτώσεις που ο ασθενής αδυνατεί να διακόψει τη βλαβερή αυτή συνήθεια, υπάρχει περιθώριο για βελτίωση της κλινικής του εικόνας, ειδικά αν η νόσος δε βρίσκεται σε πολύ προχωρημένο βαθμό.